Met de camper op pad!
Door: Daniëlle Groot Koerkamp
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
15 Oktober 2018 | Canada, Winnipeg
Wat een ongelofelijke weken hebben we achter de rug! Wat is Canada prachtig! B-E-A-UUUUU-Tiful! De camperrondreis met Cis, Ruddie en Sophie was fantastisch en de happy triggerfinger kon in elke bocht weer losgaan. 24 dagen waarin elke dag een nieuw avontuur werd beleefd, vraagt om een lange update. ’t Spiet mie donders en ik zal proberen het zo kort mogelijk te houden, but I can’t make any promises….
Het verhaal begint op vrijdag 21 september, toen ik als verrassing op het vliegveld van Vancouver stond. De verrassing ging nog bijna mis ook, want ik was zo aan het dagdromen over het AYNIL-weerzien met zuslief, dat ik ze bijna gemist had. Woepsie! Eind goed al goed en de volgende dag zijn we met z’n 4en op pad gegaan om Vancouver te ontdekken. Het weer werkte niet echt mee (Vancouver staat immers bekend om de regen) dus begonnen we de dag overdekt in de Vancouver Lookout. In de middag klaarde het op en zijn Ceciel en ik samen een stuk van de sea wall gaan wandelen. Deze blijft prachtig, dus de toon voor de reis was gezet!
De volgende ochtend moesten we al vroeg klaarstaan om de camper op te halen. Niet een lullig campertje, maar Camper XL mét slideout. Toen ik de camper zag dacht ik: oooh, dit valt me eigenlijk nog wel mee! Maar toen hij even later voorbij reed, kwam ik daar snel op terug. Een bakbeest van ruim 9 meter is toch best wel lang…
Gas op die lolly en scheuren naar Squamish, waar ik de rest kennis heb laten maken met de Gondola. Ik kan nog steeds iedere keer genieten van het prachtige uitzicht, dus dit móést ik natuurlijk met hen delen! Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we naar huize Lasek gereden. Hier hebben we samen met het gezin gegeten en vervolgens was het tijd om af te sluiten met Hollandse appeltaart. Deze had ik namelijk gebakken voor mijn afscheidsfeestje!
De volgende ochtend was het afscheid daar en heb ik Jenn, Martyn, Ollie, Evie, Maggie en Marley een dikke knuffel gegeven. Toet toet – vroem vroem – zwaai zwaai, want we moesten de boot halen die ons naar Vancouver Island zou brengen. Met een paar scenic stops onderweg, kwamen we ruim op tijd aan en stonden we een paar uur later op het eiland.
De volgende dag zijn we het eiland doorgecrosst, door van Parksville naar Ucluelet te rijden. Uclu-hoe? Nou, zelfs de locals kunnen het niet uitspreken, dus het wordt in de volksmond Ucie genoemd, haha. De rit dwars door het eiland was práchtig. Let op: Dit woord gaat deze waarbenjij meerdere malen worden herhaald en wie als eerste de bingokaart vol heeft krijgt een cadeautje ;-).
Anyway, de rit was dus fantastisch. De herfst was al volle bak aan het shinen (evenals de zon) en de gekleurde bomen gaven decor aan de grote bergen erachter. Vanuit een rijdende auto foto’s maken blijkt een lastige sport, maar de mental pictures zijn minstens zo belangrijk.
In Ucie hebben we een mooie wandeling langs de kust gemaakt. Mooi als in: fantastisch! De zon scheen volop, de golven klotsten tegen de rotsen en de herfstkleuren maakten het picture perfect. Het was zo mooi, dat de volgende dag alleen maar tegen kón vallen. En dat deed het dus ook ;-) De hike naar Schooner Beach, deed zijn naam niet eer aan. Het was natuurlijk nog steeds heel mooi, laat ik dat voorop stellen, maar het kon niet tippen aan de hike langs de kust van Ucluelet. Luxe problemen, I know.
Eenmaal weer terug in Parksville, zijn we de volgende dag naar Telegraph Cove gereden. Wederom een prachtige route, dus absoluut geen straf om met de camper langs de kust te rijden. Telegraph Cove is een klein dorpje, met een rijke historie en schattige houten huisjes. We moesten nog wat kilometers maken om de volgende boot te kunnen halen, dus de volgende ochtend stapten we weer in de camper en vervolgden onze tocht naar Port Hardy. Hoewel ik van meerdere mensen had gehoord dat de rit naar Port Hardy lang en saai zou zijn, vond ik de rit prachtig (daar is ‘ie weer). Vooral de herfstkleuren die werden aangevuld met de gele strepen op de weg, zorgden ervoor dat ik mijn ogen uitkeek en de rit snel voorbij ging.
Ook de boottocht was magnifiek. We hadden de ‘Inside Passage’ route geboekt en deze route was elke dollar dubbel en dwars waard . Ik kan je vertellen: het waren veel dollars, waardoor ik uit kostenbesparing zelfs een nachtje op een stoel heb doorgebracht. Dit werd de volgende ochtend gelijk beloond met een amaaazing view! Volgens Rutger ben ik wat ver-Canadeesd de afgelopen maanden, hahaha. What? Me? No way, eh!
De boot vaarde tussen andere eilandjes en het vaste land, waarbij de passage soms zo smal was, dat je bijna de bomen aan kon raken (als je héééle lange armen hebt). Een mega aanrader!
Eenmaal weer op het vaste land van Canada reden we door naar Prince Rupert, om daar een wasje te draaien en wat potjes Yatzee te spelen. De dagen daarna stonden voornamelijk in het teken van kilometers maken, om 4 dagen later bij Mount Robson aan te komen. Ook deze kilometers vlogen voorbij, want wederom was de route prachtig. Bergen met sneeuwtoppen, bomen in alle kleuren, rivieren vol bochten, een wolf en hertjes (gelukkig niet bij elkaar ;-)), maakten de rit te gek! Wederom: prachtig ;-)
Op de camping vlak voor Mount Robson stonden we zelfs aan de rivier en heb ik wat korting weten te regelen. Wie het kleine niet eert… ;-) Beetje jammer dat ik nadat ik de korting had gevraagd, hoorde dat ze voor een paar miljoen in de camping hadden geïnvesteerd. Oeps….
In Mount Robson National Park hebben we de Berg Lake Trail gewandeld. Eenmaal bij het meertje uitgekomen, keken we uit op een prachtig berglandschap dat werd weerspiegeld in het water. Niet op camera vast te leggen zo mooi, al was Sophie vooral onder de indruk van de vogel die daar rondhopte.
Vervolgens hebben we koers gezet naar Jasper National Park. Al rijdende naar dit pareltje, begon het landschap om ons heen steeds witter te worden. Een paar vlokjes, een beetje sneeuw, meer sneeuw…. Oké, dat hadden we niet helemaal verwacht. Absoluut te gek natuurlijk, I LOVE SNOW! Ben zelfs al 2x uitgegleden. Beetje gênant, omdat ik daarvoor had lopen pochen: ‘ik ga wel voor, want ik heb meer grip met mijn schoenen’ – NOOOOOT!
Maar brrrrrr, ik heb me wel een beetje verkeken op de kou. Vooral ’s nachts koelt het héél erg snel af voorin de camper. Gelukkig heb ik de juiste verhoudingen gevonden en weet ik dat 2 dekens, een fleecedeken, een pyjamabroek, een hemd, T-shirt, trui, sokken (over de broek heen natuurlijk – charming) en sjaal mij lekker warm houden.
Enfin, ook in Jasper hebben wij ons goed vermaakt en liep het aantal foto’s snel op. Ik was 1,5e maand ervoor al samen met Paulien in Jasper geweest, maar door de sneeuw zag alles er compleet anders uit! Medicine lake had inmiddels liters water verloren, Maligne lake was totaal ondergesneeuwd (niihiiice) en Jasper Town was van drukke bedoening naar low season rust gegaan. Ook hebben we (voor mij) nieuwe dingen bekeken, zoals Pyramide lake, de Valley of the 5 lakes en de Old Fort Point. Stuk voor stuk iedere zweetdruppel waard, waarbij de Old Fort Point zelfs voor wat angstzweet heeft gezorgd (bij Rutger ;-)). We waren namelijk bijna op het einde, toen een kudde bighorn sheep ons de weg versperde. Er stond al een groepje toeristen te wachten, want een vrouw werd achterna gezeten toen ze naar beneden liep. Tja, wat doe je dan. 45 minuten teruglopen als je slechts 5 minuten van de auto verwijderd bent? Wachten tot de schapen weglopen? Of luister je naar Daniëlle: Laten we als groep rustig naar beneden lopen, zodat we groter zijn dan de schapen.
Ding-ding-ding-ding…. Achter deur nr. 3 zat het juiste antwoord! Groeperen en gaan! Niet veel later stapten we dus weer in de camper.
Hoewel we al blij waren met het laagje sneeuw in Jasper, hadden de sneeuwgoden iets beters voor ons in petto: een witte Icefields Parkway. Deze snelweg brengt je dwars door de natuur van Jasper National Park, naar Lake Louise in Banff. Om hier optimaal van te kunnen genieten, reden we maandagochtend in het donker weg uit Jasper. Naarmate we verder richting Lake Louise kwamen, werd de sneeuwlaag dikker en dikker. We hebben onderweg zelfs flink veel verse sneeuw gehad! Eenmaal bij de gletsjer aangekomen, was het landschap compleet wit. De zon scheen volop, sneeuw kraakte onder je voeten en het uitzicht was fenomenaal. Sowieso was de hele route prachtig, vooral door de wolken, de speling met de zon en de bijbehorende sneeuw. Écht te gek!
Ook in Lake Louise was er een mooi pak sneeuw gevallen, waardoor het meer er wéér anders bij lag dan de andere 2 keren dat ik er geweest ben. Enige nadeel: de hike naar Lake Agnes was veel te glad, waardoor we die niet hebben kunnen maken. Je kunt niet alles hebben, maar een witte Lake Louise hebben we in ieder geval in de pocket.
Van Lake Louise zijn we naar Banff National Park gereden. Doordat we de hike naar Lake Agnes hadden moeten doorstrepen, was er tijd voor koffie met wat lekkers in het stadje. Ach, wat vervelend! De dagen erna hebben we de omgeving van Banff bekeken, waaronder Minnewanka Lake. De wandeling begon goed, waarbij Sophie in de wandelwagen werd voortgeduwd. Halverwege kwam er een kleine maar gladde helling, waardoor Rutger en Sophie de tocht hebben moeten afhaken. Watjes? Nou nee hoor, want de terugweg ging ik op exact hetzelfde stuk vollleeeeeedig onderuit. Denk aan ‘Spel zonder grenzen’ waarbij kippenkostuums op een glijbaan andere mensen moesten wegtikken. Nou, dat was ik (zonder kippenkostuum). Daar ging ik, op m’n kont naar beneden. Dit tot groot genoegen van Ceciel natuurlijk ;-) 2 zussen bijna pissend in de broek van het lachen. Don’t eat the yellow snow ;-)
De volgende dag zijn Ceciel en ik samen op pad gegaan door naar de Sunshine Cove te wandelen. Een mooie wandeling, waarbij we helaas weer de top niet hebben kunnen halen. De laatste 1,5e kilometer gingen namelijk stijl omhoog en gezien mijn track record van naar beneden klimmen (lees: glijden) in de sneeuw, besloten we huiswaarts te keren. Terug in de camper zijn we naar het Fairmont hotel gereden, maar helaas konden we het grote kasteel niet van dichtbij bekijken. Dan maar even een korte stop bij een waterval en doorrijden naar ‘surprise point’. En tadaaa…. Surprise! Vanaf het uitkijkpunt had je een prachtig uitzicht over het hotel! Sommige Chinese toeristen vonden Sophie mooier dan het uitzicht (can you blame them), waarbij ze ‘subtiel’ op de foto werd gezet…
De volgende dag was het alweer tijd om Banff te verlaten en de Canadian Rockies achter ons te laten. De tocht van Banff naar Balzac (haha, serieus zo heet die plaats) was erg bijzonder. Zo zit je midden tussen de bergen en 10 minuten later rijd je door een prairie landschap vol paarden ranches! Na een koude, winderige nacht op paupercamping Balzac was het tijd om de camper in te leveren. Sad times… Maar gelukkig hadden we nog een halve dag in Calgary. Dus hop hop hop, alle koffers en backpacks verzamelen en gaan. Eenmaal in het hotel aangekomen, was onze kamer nog niet klaar. Gelukkig werd er alles aan gedaan om ons zo snel mogelijk in een kamer te krijgen en niet veel later openden we de deur naar onze 2 kamer suite. Whaaaat?! Dikke vette prima! Dat maakte de gure kou van de stad meer dan goed ;-). Die middag hebben we dan ook de kou getrotseerd en hebben we een beetje door Calgary geslenterd.
Vandaag was het tijd om afscheid te nemen van Ceciel, Rutger en Sophie, want het is tijd voor deel 2 van mijn reisavonturen: Winnipeg. Mijn vlucht ging een paar uur eerder dan die van team Terug-naar-Nederland, waardoor ik hen moest achterlaten met alle spullen. Ik heb een koffer vol met spullen aan hun meegegeven en TOCH zit mijn backpack overvol. Gewicht: 19.9 kilo. Huh – Hoe dan?! Na Costa Rica kan er gelukkig aardig wat uit, dus Elly en Monique: houd wat ruimte over in jullie koffer a.u.b., haha.
Dus van de gezelligheid met Cis & co, de prachtige rondreis in de mega camper en de vele potjes Yatzee, ben ik nu alleen aangekomen in Winnipeg. Hier logeer ik een paar dagen bij de nicht van mijn vader (Irene) om vervolgens naar Costa Rica te vliegen. Irene en haar man Greg zijn in ieder geval hele aardige mensen, dus ik ga me hier de komende dagen goed vermaken (typ ik vanaf mijn privé kamer met ensuite en walk in closet).
Nouja, long story short: het was écht prachtig. Het was veel kouder dan verwacht en er lag veeeeel meer sneeuw dan gewoonlijk is voor deze tijd van het jaar, maar dat maakte het ook juist extra mooi.
Ceciel, Rutger en Sophie: bedankt! Bedankt, bedankt, bedankt! A massive, stinkie thank you!
Benieuwd naar de foto’s? Ook dit zijn er een hele boel. Lekker plaatjes kijken in de baas zijn tijd ;-)
https://myalbum.com/album/GtARJEFK021e
Op naar avonturen 2 en 3!
Xxx Daniëlle
-
15 Oktober 2018 - 02:01
Agnes:
Eerst!
Vroeg opstaan heeft ook een. Voordeel!!
Xx -
15 Oktober 2018 - 03:51
Mna:
OMG..
So prachtig..
Dat is inderdaad GENIETEN met hoofdletters in de baas zijn tijd.
Onvergetelijke reis lijkt me.
Hier Nu snel weer aan t werk . De laatste loodjes
Xxx
-
15 Oktober 2018 - 04:25
Erna:
brons voor mij!!! :)
en al genoten van je prachtige reisverslag. Bingo kaart 1 al helemaal vol zelfs.
Natuurlijk weer met prachtplaatjes.
Nu nog even kalmpjes aan voor de Hollandse meiden arriveren., dan kunnen de remmen weer helemaal los
-
15 Oktober 2018 - 06:27
Christa:
WAUW!! De foto's zijn echt ontzettend mooi Daan!! Prachtig! Canada staat nu zeker ook op mijn lijstje!
Heel veel plezier bij Irene en Geoff.
Xxx -
15 Oktober 2018 - 08:55
Agnes :
Hoi Daniëlle
Vers van de pers, letterlijk en figuurlijk, genoten van jullie avontuur.
Ennn... hij/zij kik oe ok an! (Foto)
Op naar de volgende avonturen met weer mooie verhalen en foto's.
Kus Agnes -
15 Oktober 2018 - 10:46
Monique, Alkmaar:
Mooi reisverslag geschreven, nog even en je kan er je beroep van maken :-) en dan illustreren met je eigen foto's! Precttige voortzetting van je reis, groetjes Paul en Monique. -
15 Oktober 2018 - 13:21
Elly:
Hallo Daniëlle,
PRACHTIG, PRACHTIG, PRACHTIG, PRACHTIG, PRACHTIG je verhaal met de foto's.
Ik zie dus ook erg uit naar een prachtige vakantie met jou en Monique in Costa Rica, wordt vast lachen, gieren, brullen, maar hopelijk zonder gele sneeuw.
Dus sluit ik nu af met een TOT ZIENS.
Groet Elly
×××
-
16 Oktober 2018 - 08:03
Cis:
Haaaa sissie,
Vanaf onze eigen bank, met een waterig zonnetje dat door de erker schijnt, heb ik eindelijk de tijd genomen om je verhaal te lezen. Ondertussen worden de (slechts 2200) foto's gekopieerd, zodat ik deze week mijn laatste reisverslag kan typen. Ik kan'm eigenlijk zo van je kopiëren ;). Eerst maar eens kijken of de foto's echt zo prachtig zijn als iedereen zegt voordat ik verder ga typen.
Woooow, ze zijn inderdaad echt prachtig. Kan niet geloven dat ik dat met eigen ogen gezien heb!! ;) In het echt was het namelijk NOG mooier, maar dat is gewoon echt niet op de foto's weer te geven. Gelukkig hebben we het in onze herinnering.
Ik kijk uit naar de overige verhalen. Heb ik ook weer wat te lezen en te bekijken in de baas zijn tijd! ;)
Heel veel plezier bij Irene!
Onze dank was ook GROOT Koerkamp Daniëlle. Was gezellig om samen Canada te bekijken en leuke dingen te beleven.
xxx Ceciel -
16 Oktober 2018 - 16:18
Fien:
Lieve Daniëlle
Ja ook ik kan wel in herhaling vallen!....prachtig... je verhaal en foto's.. hoeij écht geen spiet van te hebn en ook hier kun je wel een bingo organiseren ;)
Bijzonder om samen zo'n ervaring te hebben meegemaakt!
Zou je ook zo'n enthousiast verhaal over 'hier' kunnen schrijven naar bv.de familie Lasek?!
Bijzonder ook om nu bij onbekende familie te zijn!
And enjoy CR.... weer een ander klimaat...♡☆
-
12 November 2018 - 12:54
Rutger:
Hoi Daan,
We zijn nu alweer 4 weken thuis en nu kom ik pas toe aan het lezen van je verslag. Ik loop nog een beetje achter met alle verslagen van jou en Ceciel. Maar nog steeds mis ik Canada en zeker na het zien van de foto's. En in het echt was het vaak nog mooier dan op de foto's. Het was toch wel weer een prachtige en fantastische reis. See you soon.
XXX Rutger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley