Aussie oostkust: been there, done that!
Door: Daniëlle
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
06 November 2013 | Australië, Cairns
Hai allemaal,
Dit is de laatste waarbenjij vanuit de oostkust, want over een paar uur stap ik in het vliegtuig naar Darwin. Daar ga ik een tien daagse tour maken richting het super hete (en hopelijk super mooie) Alice Springs. Maar dat is voor nu nog even toekomstmuziek, want hieronder volgt een terugblik op de afgelopen twee weken.
Na afscheid te hebben genomen van Hannah en de jongens, stond ik er weer alleen voor. Direct bleek dat een goed begin het halve werk is, want een beter begin van mijn verdere reis ‘alleen’ kon ik niet hebben! Ik ben namelijk in Airlie Beach op een gratis zeiltocht gegaan. De plaatselijke zeilvereniging houdt iedere woensdag een racewedstrijd en de eigenaren van de zeilboten nemen maar al te graag ‘het gewone volk’ aan boord. Ik stapte op de boot van Nick, een gepensioneerde man met een boot waar zelfs Willem Alexander u tegen zegt. Hoewel ik altijd gezegd heb dat ik niet snap dat mensen een boot kopen, moet ik toegeven dat ik daar nu een beetje op terug kom. Voetjes buiten de reling, de wind in de haren en het zonnetje op het gezicht; het was puur genieten. We werden echter ook aan het werk gezet! Samen met twee andere vrouwen was ik verantwoordelijk voor het overbrengen van het zeil van de ene kant van de boot naar de andere kant. De ene keer moest het zeil binnen boord gehouden worden, de andere keer moesten we als een malle het zeil over de reling gooien. Super leuk om te doen!
Na afloop ben ik samen met Nick en de andere mannen van de crew een drankje gaan drinken in de zeilclub. Lekker posh, dus daar zat ik in mijn afgedragen H&Metje tussen alle dure polo’s en Rolexen. Ik voelde me helemaal thuis ;-). Omdat het goed klikte tussen Nick en mij besloot hij me mee uit eten te nemen. De zeilclub heeft een erg goed buffet en Nick vond dat ik dat wel verdiend had. We waren namelijk als tweede geëindigd!
Met de nieuwe zeilervaring op zak, stapte ik de volgende dag aan boord van een andere zeilboot. De langverwachte tour naar de Whitsundays was namelijk aangebroken. De groep bleek voor 75% uit Duitsers te bestaan en als enige Dutchie maakte ik al snel contact met de Engelsen. Ook bleek de Canadese Rachel, die ik in Rainbow Beach had ontmoet, op de boot te zitten! Gezellig!
De eerste stop van de trip was het ansichtkaartwaardige strand van Whitehaven Beach. Door het heldere water, het witte zand en een prachtig uitkijkpunt maakte het niets uit dat het bewolkt was. Ook het feit dat we verschrikkelijk lelijke en zeer onflatteuze ‘stingersuits’ aanmoesten kon de pret niet bederven. Nadat de dames (en stiekem ook enkele heren) zichzelf een scrubbehandeling met het fijne zand van de zee gegeven hadden, was het tijd om te gaan snorkelen. Met het hart in de keel sprong ik het diepe water in. Door de duikbril zag ik prachtig koraal en allerlei kleine, schattige, gekleurde visjes. Wetend dat die me niet op zouden eten, snorkelde ik verder. Wel van persoon naar persoon, want helemaal alleen in het water – dat durfde ik nog niet ;-).
Zo soepel als ik in het water bewoog, zo stroef klom ik de boot weer in. Als een kruising tussen een walrus en een spartelende vis belandde ik in de boot. In de hoop dat niemand dit gezien had, ging ik zitten alsof er niets aan de hand was. Helaas bleek aan het harde gelach achter me dat mijn pokerhouding niet werkte. Gênannnnt!
Het snorkelen werd afgesloten met een prachtige zonsondergang en een heel gezellige avond. Terwijl we op het dek zaten te kletsen, zagen we ineens drie grote vissen rond de boot cirkelen. Haaien! Iedereen enthousiast, want we zaten toch veilig op een boot. Helaas (nouja… helaas…) bleken het geen haaien te zijn, maar Barracuda’s.
In de wetenschap dat die grote monsters in de zee zaten, heb ik de volgende dag toch het duikpak weer aangetrokken om nogmaals te gaan snorkelen. De nieuwe snorkelplek had namelijk een vis die Elvis heette. Deze enorme Maori Wrasse-vis was erg vriendelijk, maar toen ik een andere vis met een kaak vol buitenboordtanden zag, was voor mij de lol van het snorkelen er af. Deze keer de boot wat soepeler ingegaan, dus oefening baart kunst ;-).
Het klikte erg goed met Stacey en Kirsty, dus toen zij de volgende dag naar Magnetic Island gingen besloot ik met ze mee te gaan. Een goede keuze, want eenmaal op Magnetic Island aangekomen hebben we een auto gehuurd. Niet zomaar een auto, maar een levensgrote Barbie-auto! Té fout en daardoor té leuk!
We zijn het eiland rondgereden, hebben heerlijk geluncht aan het water en zijn uiteindelijk bij een uitkijkpunt met rock-wallabies gaan zitten om de zonsondergang te bekijken.
Stacey en Kirsty moesten de volgende ochtend al vroeg weg omdat ze een skydive in Mission Beach geboekt hadden. Ik besloot nog een nacht op Magnetic Island te blijven, want ik moest en zou….. EEN KOALA VASTHOUDEN!
’s Ochtends bij de busstop raakte ik in gesprek met de Nederlanders Rebecca en Claudia. Zij gingen ook naar de dierentuin, dus zijn we met z'n drieën op pad gegaan. Na een papegaai met de mond te hebben gevoerd, een slang om mijn nek te hebben gehad en een krokodil vastgehouden te hebben, was het eindelijk tijd voor de koala. Schattig, zacht, lieve oortjes, een engelengezichtje, scherpe klauwen en meerdere verse drollen; het was het helemaal waard! Übertoerist Daniëlle kan weer iets van haar lijstje afstrepen :-).
Rebecca en Claudia bleken in hetzelfde hostel te zitten en ook de volgende ochtend de bus richting Mission Beach te nemen. De 3 uur durende busrit ging dan ook snel voorbij en eenmaal in Mission Beach aangekomen bleek er nog een bed vrij te zijn in de kamer van Stacey, Kirsty en Rachel. Gezelligheid ten top!
Omdat Mission Beach slechts een tussenstop was op weg naar Cairns, ben ik de volgende ochtend nog snel even naar het strand gegaan. Onderweg heb ik een wilde wallaby gezien, maar de zon was (ondanks dat het pas 8 uur was) zo warm dat een ‘sprintje’ naar de schaduw belangrijker was dan te genieten van de wallaby.
Eenmaal in Cairns aangekomen bleek deze stad klein te zijn. Zo klein dat het centrum uit vier straten bestaat en dat het openluchtzwembad praktisch het enige is wat je er kan doen. Daarom heb ik (onder groepsdruk) een duiktour geboekt. Even een herhaling voor de mensen die mij kennen en nu denken ‘dat is onmogelijk!’: ik heb een duik- en snorkeltour geboekt!
Na de snorkelervaring van Whitsundays was ik deze keer iets minder bang. Wat zeg ik: ik had zelfs zin om te gaan snorkelen. Het Great Barrier Reef waar we deze keer stopten was, ondanks dat we middenin op zee zaten, maar 1 meter diep. Terwijl ik rustig aan het snorkelen was, zag ik ineens dat het ondiepe reef ophield en 20 meter verderop weer begon. Ik heb toen toch wel even getwijfeld wat ik moest doen, maar heb de knop omgezet en ben als een echte Ranomi Kromowidjojo naar de overkant gezwommen. Volgens mij heb ik het wereldrecord snelsnorkelen verbroken, maar er was natuurlijk niemand om het te klokken. Daar gaat mijn welverdiende plaats in het Guinness Book of Records ;-).
Na het snorkelen was het tijd voor mijn introductieduik. Een knappe instructeur nam me bij de arm, dus dat verzachtte de spanning een beetje. Na gewend te zijn geraakt aan het ademen door een masker, doken we in een groep van vier naar de bodem. Zeesterren, zeekomkommers. vissen en een soort grote oesterschelp waren allemaal binnen handbereik. Super mooi om te zien en ik ben echt blij dat ik het gedaan heb! Ik zeg daarom nu met trots: ik heb gedoken in het Great Barrier Reef!
Twee dagen daarna stond de volgende trip alweer op het programma. Samen met Rebecca en Claudia ging ik namelijk naar Cape Tribulation! Dit is het enige punt in de wereld waar twee werelderfgoed gebieden elkaar treffen: het Great Barrier Reef en het Wet Tropics World Heritage. Toen we in Cape Tribulation aan kwamen, was het eb. Hierdoor stonden we op het strand met aan de rechterhand het regenwoud en aan de linkerhand de zee waar op sommige stukken het reef boven het water uit kwam. Erg mooi om gezien te hebben!
Ook de tour naar de Atherton Tablelands die ik gisteren gemaakt heb was de moeite waard. We bezochten vier verschillende watervallen, hadden prachtige uitzichten en we hebben zelfs busbingo gespeeld! Eén van de watervallen is zelfs zo bekend, dat het in veel reclames voor diverse shampoomerken gebruikt wordt! Dit was voor sommige meiden in de groep genoeg reden om als (mislukte) fotomodellen in het water te gaan staan en een soort fotoshoot te houden. Ik kan niet anders zeggen dan dat het zeer amusant was om naar te kijken ;-).
De trip langs de oostkust is nu (helaas) afgelopen, maar ik heb veel zin om de rest van Australië te ontdekken! Het plan is namelijk om zowel de oostkust, de outback als de westkust te zien. En dat allemaal in vier maanden tijd!
De foto’s van de afgelopen twee weken staan natuurlijk ook weer online: http://www.mijnalbum.nl/Album=PZIIHMCS
Warme groetjes uit het nog warmere Cairns!
Dit is de laatste waarbenjij vanuit de oostkust, want over een paar uur stap ik in het vliegtuig naar Darwin. Daar ga ik een tien daagse tour maken richting het super hete (en hopelijk super mooie) Alice Springs. Maar dat is voor nu nog even toekomstmuziek, want hieronder volgt een terugblik op de afgelopen twee weken.
Na afscheid te hebben genomen van Hannah en de jongens, stond ik er weer alleen voor. Direct bleek dat een goed begin het halve werk is, want een beter begin van mijn verdere reis ‘alleen’ kon ik niet hebben! Ik ben namelijk in Airlie Beach op een gratis zeiltocht gegaan. De plaatselijke zeilvereniging houdt iedere woensdag een racewedstrijd en de eigenaren van de zeilboten nemen maar al te graag ‘het gewone volk’ aan boord. Ik stapte op de boot van Nick, een gepensioneerde man met een boot waar zelfs Willem Alexander u tegen zegt. Hoewel ik altijd gezegd heb dat ik niet snap dat mensen een boot kopen, moet ik toegeven dat ik daar nu een beetje op terug kom. Voetjes buiten de reling, de wind in de haren en het zonnetje op het gezicht; het was puur genieten. We werden echter ook aan het werk gezet! Samen met twee andere vrouwen was ik verantwoordelijk voor het overbrengen van het zeil van de ene kant van de boot naar de andere kant. De ene keer moest het zeil binnen boord gehouden worden, de andere keer moesten we als een malle het zeil over de reling gooien. Super leuk om te doen!
Na afloop ben ik samen met Nick en de andere mannen van de crew een drankje gaan drinken in de zeilclub. Lekker posh, dus daar zat ik in mijn afgedragen H&Metje tussen alle dure polo’s en Rolexen. Ik voelde me helemaal thuis ;-). Omdat het goed klikte tussen Nick en mij besloot hij me mee uit eten te nemen. De zeilclub heeft een erg goed buffet en Nick vond dat ik dat wel verdiend had. We waren namelijk als tweede geëindigd!
Met de nieuwe zeilervaring op zak, stapte ik de volgende dag aan boord van een andere zeilboot. De langverwachte tour naar de Whitsundays was namelijk aangebroken. De groep bleek voor 75% uit Duitsers te bestaan en als enige Dutchie maakte ik al snel contact met de Engelsen. Ook bleek de Canadese Rachel, die ik in Rainbow Beach had ontmoet, op de boot te zitten! Gezellig!
De eerste stop van de trip was het ansichtkaartwaardige strand van Whitehaven Beach. Door het heldere water, het witte zand en een prachtig uitkijkpunt maakte het niets uit dat het bewolkt was. Ook het feit dat we verschrikkelijk lelijke en zeer onflatteuze ‘stingersuits’ aanmoesten kon de pret niet bederven. Nadat de dames (en stiekem ook enkele heren) zichzelf een scrubbehandeling met het fijne zand van de zee gegeven hadden, was het tijd om te gaan snorkelen. Met het hart in de keel sprong ik het diepe water in. Door de duikbril zag ik prachtig koraal en allerlei kleine, schattige, gekleurde visjes. Wetend dat die me niet op zouden eten, snorkelde ik verder. Wel van persoon naar persoon, want helemaal alleen in het water – dat durfde ik nog niet ;-).
Zo soepel als ik in het water bewoog, zo stroef klom ik de boot weer in. Als een kruising tussen een walrus en een spartelende vis belandde ik in de boot. In de hoop dat niemand dit gezien had, ging ik zitten alsof er niets aan de hand was. Helaas bleek aan het harde gelach achter me dat mijn pokerhouding niet werkte. Gênannnnt!
Het snorkelen werd afgesloten met een prachtige zonsondergang en een heel gezellige avond. Terwijl we op het dek zaten te kletsen, zagen we ineens drie grote vissen rond de boot cirkelen. Haaien! Iedereen enthousiast, want we zaten toch veilig op een boot. Helaas (nouja… helaas…) bleken het geen haaien te zijn, maar Barracuda’s.
In de wetenschap dat die grote monsters in de zee zaten, heb ik de volgende dag toch het duikpak weer aangetrokken om nogmaals te gaan snorkelen. De nieuwe snorkelplek had namelijk een vis die Elvis heette. Deze enorme Maori Wrasse-vis was erg vriendelijk, maar toen ik een andere vis met een kaak vol buitenboordtanden zag, was voor mij de lol van het snorkelen er af. Deze keer de boot wat soepeler ingegaan, dus oefening baart kunst ;-).
Het klikte erg goed met Stacey en Kirsty, dus toen zij de volgende dag naar Magnetic Island gingen besloot ik met ze mee te gaan. Een goede keuze, want eenmaal op Magnetic Island aangekomen hebben we een auto gehuurd. Niet zomaar een auto, maar een levensgrote Barbie-auto! Té fout en daardoor té leuk!
We zijn het eiland rondgereden, hebben heerlijk geluncht aan het water en zijn uiteindelijk bij een uitkijkpunt met rock-wallabies gaan zitten om de zonsondergang te bekijken.
Stacey en Kirsty moesten de volgende ochtend al vroeg weg omdat ze een skydive in Mission Beach geboekt hadden. Ik besloot nog een nacht op Magnetic Island te blijven, want ik moest en zou….. EEN KOALA VASTHOUDEN!
’s Ochtends bij de busstop raakte ik in gesprek met de Nederlanders Rebecca en Claudia. Zij gingen ook naar de dierentuin, dus zijn we met z'n drieën op pad gegaan. Na een papegaai met de mond te hebben gevoerd, een slang om mijn nek te hebben gehad en een krokodil vastgehouden te hebben, was het eindelijk tijd voor de koala. Schattig, zacht, lieve oortjes, een engelengezichtje, scherpe klauwen en meerdere verse drollen; het was het helemaal waard! Übertoerist Daniëlle kan weer iets van haar lijstje afstrepen :-).
Rebecca en Claudia bleken in hetzelfde hostel te zitten en ook de volgende ochtend de bus richting Mission Beach te nemen. De 3 uur durende busrit ging dan ook snel voorbij en eenmaal in Mission Beach aangekomen bleek er nog een bed vrij te zijn in de kamer van Stacey, Kirsty en Rachel. Gezelligheid ten top!
Omdat Mission Beach slechts een tussenstop was op weg naar Cairns, ben ik de volgende ochtend nog snel even naar het strand gegaan. Onderweg heb ik een wilde wallaby gezien, maar de zon was (ondanks dat het pas 8 uur was) zo warm dat een ‘sprintje’ naar de schaduw belangrijker was dan te genieten van de wallaby.
Eenmaal in Cairns aangekomen bleek deze stad klein te zijn. Zo klein dat het centrum uit vier straten bestaat en dat het openluchtzwembad praktisch het enige is wat je er kan doen. Daarom heb ik (onder groepsdruk) een duiktour geboekt. Even een herhaling voor de mensen die mij kennen en nu denken ‘dat is onmogelijk!’: ik heb een duik- en snorkeltour geboekt!
Na de snorkelervaring van Whitsundays was ik deze keer iets minder bang. Wat zeg ik: ik had zelfs zin om te gaan snorkelen. Het Great Barrier Reef waar we deze keer stopten was, ondanks dat we middenin op zee zaten, maar 1 meter diep. Terwijl ik rustig aan het snorkelen was, zag ik ineens dat het ondiepe reef ophield en 20 meter verderop weer begon. Ik heb toen toch wel even getwijfeld wat ik moest doen, maar heb de knop omgezet en ben als een echte Ranomi Kromowidjojo naar de overkant gezwommen. Volgens mij heb ik het wereldrecord snelsnorkelen verbroken, maar er was natuurlijk niemand om het te klokken. Daar gaat mijn welverdiende plaats in het Guinness Book of Records ;-).
Na het snorkelen was het tijd voor mijn introductieduik. Een knappe instructeur nam me bij de arm, dus dat verzachtte de spanning een beetje. Na gewend te zijn geraakt aan het ademen door een masker, doken we in een groep van vier naar de bodem. Zeesterren, zeekomkommers. vissen en een soort grote oesterschelp waren allemaal binnen handbereik. Super mooi om te zien en ik ben echt blij dat ik het gedaan heb! Ik zeg daarom nu met trots: ik heb gedoken in het Great Barrier Reef!
Twee dagen daarna stond de volgende trip alweer op het programma. Samen met Rebecca en Claudia ging ik namelijk naar Cape Tribulation! Dit is het enige punt in de wereld waar twee werelderfgoed gebieden elkaar treffen: het Great Barrier Reef en het Wet Tropics World Heritage. Toen we in Cape Tribulation aan kwamen, was het eb. Hierdoor stonden we op het strand met aan de rechterhand het regenwoud en aan de linkerhand de zee waar op sommige stukken het reef boven het water uit kwam. Erg mooi om gezien te hebben!
Ook de tour naar de Atherton Tablelands die ik gisteren gemaakt heb was de moeite waard. We bezochten vier verschillende watervallen, hadden prachtige uitzichten en we hebben zelfs busbingo gespeeld! Eén van de watervallen is zelfs zo bekend, dat het in veel reclames voor diverse shampoomerken gebruikt wordt! Dit was voor sommige meiden in de groep genoeg reden om als (mislukte) fotomodellen in het water te gaan staan en een soort fotoshoot te houden. Ik kan niet anders zeggen dan dat het zeer amusant was om naar te kijken ;-).
De trip langs de oostkust is nu (helaas) afgelopen, maar ik heb veel zin om de rest van Australië te ontdekken! Het plan is namelijk om zowel de oostkust, de outback als de westkust te zien. En dat allemaal in vier maanden tijd!
De foto’s van de afgelopen twee weken staan natuurlijk ook weer online: http://www.mijnalbum.nl/Album=PZIIHMCS
Warme groetjes uit het nog warmere Cairns!
-
05 November 2013 - 23:23
Susan GK:
Wauw, gaaf hoor Danielle! En wat een mooie foto's!! Heel veel plezier nog, geniet ervan! Groetjes uit Amsterdam! -
05 November 2013 - 23:31
Fien:
Ha Danielle
Deze keer hoef ik geen uitleg over de titel!!
Heerlijk verhaal en prachtige foto"s
Beetje warm wel he?!
maar jij met die duikbril en snorkel......ja die mag ook wel in het rijtje museumwaardig:of die van how cute
enne die barbie auto en of die W.A yacht.enz. enz....
Hier volop herfst; ach ja je kunt niet altijd alles hebben!
Veel plezier nog inde laatste ronde
Doeieoeiei
Fien -
06 November 2013 - 06:39
Cis:
Ha Sis!
Heb je een goede vlucht gehad? Je verhaal was weer tof om te lezen! De foto's varieren van 'hilarisch' naar prachtig! Die barbie-auto is indd te fout voor woorden, maar daarom ook wel weer tof! Haha. Is dat de prachtige poncho uit Peru die je aan hebt?? Op de foto's is te zien dat je geniet en het ontzettend naar je zin hebt! Mooi!! Al vind ik het ook wel weer erg leuk dat je met kerst weer thuis bent! :)
Heel veel plezier in Darwin en 'the red center' en maak als 'ubertoerist' wel de bekende Devil Marbles foto! Haha! Ben benieuwd naar de rest van de trip!
xx Cis -
06 November 2013 - 06:53
Tim Schutte:
Hoi,
Mooi verhaal en leuke foto's zoals verwacht.
mooi weer heb je daar hoor. Dat is wel wat anders dan wat we hier nu hebben, bijna dagelijks weer regen.
Enig idee wat voor soort vis dat wad met die buitenboord tanden?
Daar ben ik wel benieuwd naar.
veel plezier op je 10 daagse reis en de rest van je reis natuurlijk.
Groetjes
Tim
-
06 November 2013 - 07:52
Edwin:
Hey Daan,
leuk en goed verhaal!
Ik vroeg me gisteren net af wanneer er weer ene verhaal van je zou komen. Ik moet dit vaker gaan denken, als je direct daarna weer een leuk verhaal plaatst.
genietze nog even!
groeten,
Edwin -
06 November 2013 - 08:18
Agnes:
Hoi Daniëlle
Weer een schitterend verhaal, het zal moeilijk zijn om dat de volgende keer nog te overtreffen. Maar als al je tripjes zo mooi zijn, zal dat moeten lukken.
Aan de foto's te zien, kan je straks wel aan het werk in een dierentuin, je bent nergens meer bang voor! Maar alle gekheid op een stokje , het verhaal en de foto's zijn weer schitterend!
Blijf genieten.
Kus mama -
06 November 2013 - 08:54
Els:
Als ik jouw verhaal lees en foto's zie, overweeg ik toch echt om met een flinke dosis valium (vliegangst) in het vliegtuig te stappen. Het ziet er geweldig uit!
Liefs, Els -
06 November 2013 - 10:23
Elise P:
Hee Daan!
Wat een mooi verhaal zeg! De barbie-auto is te mooi vooor woorden, kun je die niet meenemen ;)! Ook de koala is super schattig, echt leuk zeg!
Veel plezier aan de oostkust!!
Xxx -
06 November 2013 - 10:24
Christa:
Te gek!!! Moest je vaak aan Nemo denken tijdens het snorkelen in het great barrier reef?? Ik in ieder geval wel nu ik je foto's heb gezien ;) Super vet Daan. Cool dat je dat hebt gedaan!! En je bent ook al hartstikke bruin geworden!! Xxx -
06 November 2013 - 16:15
Monique:
Hey Daan,
Been there done that. Helaas nog niet. Maar krijg er zo wel goesting in.
Erg leuk dat je er met het grote kerstdiner en de kerstuitzending van all you need...er bij bent maar kun je daarna niet efkes weer vertrekken;) onder het mom Help de thuisblijvers de winter door.
Kuzz -
06 November 2013 - 19:00
Elly:
Wauw, wauw, wauw Daniëlle,
Wat kan ik hier nog aan toevoegen, zoals we inmiddels van je gewent zijn weer een prachtig verhaal en schitterende foto's, wat een plaatje met die koala, en je onderwaterfoto is ook erg bijzonder.
Ongekend dat je dit allemaal mag en kan beleven het was/is een droomreis van jou en zo te zien komt die droom nu al uit, en dan ben je pas op de helft.
Op naar de volgende ervaringen.
Groet Elly
-
06 November 2013 - 20:43
Elise B.:
Hartstikke leuk verhaal en super mooie foto's! Ik ben echt jaloers! Zulke mooie vissen heb ik op Cyprus met het duiken niet gezien :(. Die Barbie-auto is echt meeegaa vet! Hahaha! Werden jullie niet vaak aangekeken? Ik weet zeker dat je de rest van Australië ook super mooi gaat vinden :)
Succes en veel plezier!
xx -
07 November 2013 - 11:32
Erna:
Ha walrus,
Mocht je nog wat geld over hebben en een souvenir overwegen: de auto!!!! Zie het al voor me tuffend door het Sallandse land ........ -
24 November 2013 - 03:33
Linet:
Zoo super vet Danie, en leuk geschreven! na het duiken verdiende je vast de gouden medaille in het onderdeel "uit het water gaan met duikgear op je rug haha" Heel veel plezier @ de westkust, ben benieuwd naar al je ervaringen daar! x linet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
