Het paspoort wordt steeds voller en voller
Door: Danielle
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
13 Juni 2011 | Namibië, Rundu
Hoi allemaal,
Het ene moment vaar je tot wel twee meter van een krokodil en het volgende moment ren je weg voor een wilde olifant. De eerste week van onze rondreis heeft al heel wat voeten in de aarde gehad…
Om maandagmiddag werden we door de mzungu-bus van African Impact naar the Waterfront gebracht. Na kort kennis te hebben gemaakt met de groep, moesten we meteen aan de bak: de tenten moesten worden opgezet. Toen we naar de campsite liepen, zagen we hele mooie grote tenten staan. We keken elkaar aan en dachten: ‘Prima! Daar kunnen we wel drie weken in kamperen!’ Helaas, het bleken niet onze tenten te zijn. Onze tenten zijn wat lager en minder luxe, maar nog steeds prima. We slapen in ieder geval lekker knus naast elkaar, om het maar netjes te formuleren.
Vanaf het begin van onze aankomst in Livingstone wordt je ermee geconfronteerd. De nevel is vanaf elke plek te zien en mede-vrijwilligers praatten er honderduit over. En dinsdagochtend was het eindelijk onze beurt: Een bezoek aan de Victoria Watervallen. De meesten gingen gewapend met een regenponcho, maar dit item behoorde niet tot mijn uitrusting. Dit had tot gevolg dat ik nat werd. Niet een paar spettertjes, maar zeik- en zeiknat. Door de hoge waterstand is er namelijk veel nevel, waardoor er soms hoosbuien van druppeltjes komen. De combinatie van de nevel met de zon zorgde voor mooie regenbogen en de doorweekte houten omheining hadden honderden stalactieten onder zich hangen. Het was het doorweekte ondergoed meer dan waard, want de Victoria Falls zijn erg mooi en groot.
Om de dag goed af te sluiten, besloten we uit eten te gaan bij de Waterfront. Na een heerlijke beefburger te hebben weggebunkerd, was het tijd om te betalen. Blijkt dat mijn portemonnee is gestolen!! Ontzettend balen natuurlijk, want er was geen tijd om aangifte te doen. De volgende ochtend moesten we namelijk vroeg naar Chobe National Park (Botswana) en een strakke tijdsplanning is belangrijker dan een paar honderd euro van een jonge meid.
Na twee grensovergangen (dit keer mét exit-stempel) kwamen we in Chobe National Park aan. We hadden de tent nog niet opgezet en het was tijd voor onze eerste excursie: een boottocht. Tussen het riet en het hoge watergras gingen we op zoek naar wildlife. Met in de ene hand mijn verrekijker en in de andere hand mijn supersonische camera, was ik er helemaal klaar voor. Het zag er wellicht niet uit, maar het had wel effect. We zagen namelijk krokodillen, nijlpaarden, visarenden en olifanten. Sommigen van een paar meter afstand!
Ook de volgende ochtend had Chobe N.P. wilde dieren voor ons in petto. Met een open truck gingen we goed ingepakt op stap. Omdat we vertrokken voordat de zon zich had laten zien, was het erg koud. Met een kleedje op mijn schoot en twee capuchons op, kon ik me nauwelijks bewegen. Maar dat weerhield de dieren niet om zich te laten zien. De ene na de andere impala passeerde onze truck en ook olifanten, nijlpaarden, wilde honden, buffels en honderden parelhoentjes trotseerden de ochtendkou. Omdat we deze dieren de vorige dag al gezien hebben, richtte we de zoektocht op giraffen en leeuwen. Na een kort spelletje verstoppertje vonden we ze beiden. Heel erg mooi om deze dieren in hun natuurlijke leefomgeving te zien.
Na de excursie stapten we weer in de grote safaribus en vervolgende we onze tocht naar de Caprivi strip. Dit natuurgebied ligt in Namibië, waardoor we weer twee grensovergangen bezochten. Op de grens van Botswana staan grote baobab bomen, dus combineerden we de verplichte papieren en stempels met een fotomomentje. De Caprivistrip is een lange weg door een droog en bruin landschap. Om de paar kilometer loopt er een wildzwijn voorbij of kun je kijken naar een dorpje van kleihuizen. Op het einde van de rit moesten we een smalle brug over. Met een grote safaribus vraagt dat een puik staaltje rijvaardigheid. Met aan beide kanten van de bus ongeveer vijftien centimeter speling, bracht de chauffeur ons heelhuids naar de kampeerplek. De campsite lag meteen aan het water, waardoor we een prachtige zonsondergang te zien kregen. Een nadeel van slapen aan het water, is dat het ontzettend afkoelt. En dat deed het ook, want het was ontzettend koud! Nu moet ik toegeven dat de koude douche die ik daarvoor had niet echt meehielp, maar dat terzijde.
Voordat de ochtenddauw was weggetrokken zaten we de volgende ochtend aan de warme thee met een bammetje. De tenten waren al ingeladen en iedereen had zijn grote rugtas verruild voor een kleine weekendtas. Twee dagen Okavanga Delta (Botswana) stonden namelijk op het programma. Op weg naar de grensovergang van Namibië - Botswana (met bijbehorende stempels) trapt de chauffeur ineens vol op de rem. We kijken naar rechts en zien drie giraffen aan bomen knabbelen. Gewoon, aan de kant van de weg! Als dat geen Afrika-gevoel is, dan weet ik het ook niet meer.
Aangekomen bij de Okavango Delta stappen we met z’n allen op een speedboot. Ons logeeradres lag namelijk in het midden van de Delta, wat ongeveer twee uur varen betekende. Een boot vol toeristen betekent natuurlijk de toeristische route. Dus na drie en een half uur en een aantal krokodillen verder, konden we eindelijk de oranje reddingsvesten weer uit doen.
De volgende dag gingen we met makuro’s (dat zijn die verschrikkelijke uitgeholde boomstambootjes die Paulien en mij bijna ons leven gekost hebben) de Delta op. Met enige tegenzin liep ik naar de opstapplek, maar bij aankomst bleken het nieuwerwetse bootjes te zijn. Niets om voor te vrezen dus!
Onder het varen hoorden we verschillende nijlpaarden brullen. Toen we bij een open plek uitkwamen was het dan ook geen verrassing dat er ineens vijf nijlpaarden voor onze neus stonden. Op een veilige afstand van honderd meter konden we deze fantastische dieren bewonderen. Totdat een nijlpaard ons in de gaten kreeg en steeds verder onze kant op kwam. Ik keek naar ons dunne bootje en onze nonchalante bootbestuurder en begon ‘m toch wel een beetje te knijpen. Feiten als ‘Nijlpaarden hebben de meeste doden op hun geweten’ en ‘Als je eenmaal tussen het riet zit, ben je ten dode afgeschreven’ spookten door mijn hoofd. Gelukkig vond de nijlpaard het twintig meter voor onze bootjes wel genoeg en bleef hij rustig zitten. Op de achtergrond zag je andere nijlpaarden spelen en het geluid dat ze hierbij produceerden maakte deze nijlpaard-ervaring tot een fantastische belevenis.
Die middag liepen we een rondje om het eiland. Nog geen tien minuten onderweg zien we een groep baboons (apen). Verrekijker erbij en loeren maar! Ondertussen was een deel van de groep al doorgelopen. Toen Elise en ik eindelijk weer aangesloten waren, zegt de gids zachtjes ‘Go back, go back’. Dus ik loop rustig terug. Zie ik in mijn ooghoeken dat de gids een sprintje trekt! Tegen alle regels in zegt je instinkt dan ook ‘RENNENNNNN’. Eenmaal veilig achter een boom keek ik achterom en zie ik tot mijn grote verbazing een grote olifant uit het hoge gras verschijnen. Hoe cool is dat?!
Op onze laatste dag in de Delta werden we in de speedboot teruggebracht naar het vaste lang. Die ochtend hadden locale vissers een grote meerval gevangen. Deze vis was bedoeld voor de vele visarenden die in de Delta leven. In stukken gehakt en vastgeknoopt aan payrusstengels werden, onder het toeziend oog van achttien Nederlanders en de bijhorende camera’s, drie arenden gevoerd. Ze zitten hoog in een boom, zien dat er iets in het water valt, kijken om zich heen en duiken op de vis af. Een ontzettend mooi gezicht! En dat met een lekker zonnetje en een scheurende speedboot maakt dat een ochtendje Delta compleet.
Vandaag hadden we een lange rit voor de boeg. Van de Okavango Delta, helemaal naar het stadje Rundu. Oftewel van Botswana weer terug naar Namibië. Dit was de derde keer erin en eruit, dus de paspoort stempels stapelen zich op!
Helaas geen foto’s deze keer, want dat kan het internet niet aan.
Hopelijk kan ik jullie tijdens de trip nog een keer op de hoogte stellen van alle avonturen. Maar zo niet: Nog maar twee weken en ik ben weer terug!
Dikke kus en tot snel
Het ene moment vaar je tot wel twee meter van een krokodil en het volgende moment ren je weg voor een wilde olifant. De eerste week van onze rondreis heeft al heel wat voeten in de aarde gehad…
Om maandagmiddag werden we door de mzungu-bus van African Impact naar the Waterfront gebracht. Na kort kennis te hebben gemaakt met de groep, moesten we meteen aan de bak: de tenten moesten worden opgezet. Toen we naar de campsite liepen, zagen we hele mooie grote tenten staan. We keken elkaar aan en dachten: ‘Prima! Daar kunnen we wel drie weken in kamperen!’ Helaas, het bleken niet onze tenten te zijn. Onze tenten zijn wat lager en minder luxe, maar nog steeds prima. We slapen in ieder geval lekker knus naast elkaar, om het maar netjes te formuleren.
Vanaf het begin van onze aankomst in Livingstone wordt je ermee geconfronteerd. De nevel is vanaf elke plek te zien en mede-vrijwilligers praatten er honderduit over. En dinsdagochtend was het eindelijk onze beurt: Een bezoek aan de Victoria Watervallen. De meesten gingen gewapend met een regenponcho, maar dit item behoorde niet tot mijn uitrusting. Dit had tot gevolg dat ik nat werd. Niet een paar spettertjes, maar zeik- en zeiknat. Door de hoge waterstand is er namelijk veel nevel, waardoor er soms hoosbuien van druppeltjes komen. De combinatie van de nevel met de zon zorgde voor mooie regenbogen en de doorweekte houten omheining hadden honderden stalactieten onder zich hangen. Het was het doorweekte ondergoed meer dan waard, want de Victoria Falls zijn erg mooi en groot.
Om de dag goed af te sluiten, besloten we uit eten te gaan bij de Waterfront. Na een heerlijke beefburger te hebben weggebunkerd, was het tijd om te betalen. Blijkt dat mijn portemonnee is gestolen!! Ontzettend balen natuurlijk, want er was geen tijd om aangifte te doen. De volgende ochtend moesten we namelijk vroeg naar Chobe National Park (Botswana) en een strakke tijdsplanning is belangrijker dan een paar honderd euro van een jonge meid.
Na twee grensovergangen (dit keer mét exit-stempel) kwamen we in Chobe National Park aan. We hadden de tent nog niet opgezet en het was tijd voor onze eerste excursie: een boottocht. Tussen het riet en het hoge watergras gingen we op zoek naar wildlife. Met in de ene hand mijn verrekijker en in de andere hand mijn supersonische camera, was ik er helemaal klaar voor. Het zag er wellicht niet uit, maar het had wel effect. We zagen namelijk krokodillen, nijlpaarden, visarenden en olifanten. Sommigen van een paar meter afstand!
Ook de volgende ochtend had Chobe N.P. wilde dieren voor ons in petto. Met een open truck gingen we goed ingepakt op stap. Omdat we vertrokken voordat de zon zich had laten zien, was het erg koud. Met een kleedje op mijn schoot en twee capuchons op, kon ik me nauwelijks bewegen. Maar dat weerhield de dieren niet om zich te laten zien. De ene na de andere impala passeerde onze truck en ook olifanten, nijlpaarden, wilde honden, buffels en honderden parelhoentjes trotseerden de ochtendkou. Omdat we deze dieren de vorige dag al gezien hebben, richtte we de zoektocht op giraffen en leeuwen. Na een kort spelletje verstoppertje vonden we ze beiden. Heel erg mooi om deze dieren in hun natuurlijke leefomgeving te zien.
Na de excursie stapten we weer in de grote safaribus en vervolgende we onze tocht naar de Caprivi strip. Dit natuurgebied ligt in Namibië, waardoor we weer twee grensovergangen bezochten. Op de grens van Botswana staan grote baobab bomen, dus combineerden we de verplichte papieren en stempels met een fotomomentje. De Caprivistrip is een lange weg door een droog en bruin landschap. Om de paar kilometer loopt er een wildzwijn voorbij of kun je kijken naar een dorpje van kleihuizen. Op het einde van de rit moesten we een smalle brug over. Met een grote safaribus vraagt dat een puik staaltje rijvaardigheid. Met aan beide kanten van de bus ongeveer vijftien centimeter speling, bracht de chauffeur ons heelhuids naar de kampeerplek. De campsite lag meteen aan het water, waardoor we een prachtige zonsondergang te zien kregen. Een nadeel van slapen aan het water, is dat het ontzettend afkoelt. En dat deed het ook, want het was ontzettend koud! Nu moet ik toegeven dat de koude douche die ik daarvoor had niet echt meehielp, maar dat terzijde.
Voordat de ochtenddauw was weggetrokken zaten we de volgende ochtend aan de warme thee met een bammetje. De tenten waren al ingeladen en iedereen had zijn grote rugtas verruild voor een kleine weekendtas. Twee dagen Okavanga Delta (Botswana) stonden namelijk op het programma. Op weg naar de grensovergang van Namibië - Botswana (met bijbehorende stempels) trapt de chauffeur ineens vol op de rem. We kijken naar rechts en zien drie giraffen aan bomen knabbelen. Gewoon, aan de kant van de weg! Als dat geen Afrika-gevoel is, dan weet ik het ook niet meer.
Aangekomen bij de Okavango Delta stappen we met z’n allen op een speedboot. Ons logeeradres lag namelijk in het midden van de Delta, wat ongeveer twee uur varen betekende. Een boot vol toeristen betekent natuurlijk de toeristische route. Dus na drie en een half uur en een aantal krokodillen verder, konden we eindelijk de oranje reddingsvesten weer uit doen.
De volgende dag gingen we met makuro’s (dat zijn die verschrikkelijke uitgeholde boomstambootjes die Paulien en mij bijna ons leven gekost hebben) de Delta op. Met enige tegenzin liep ik naar de opstapplek, maar bij aankomst bleken het nieuwerwetse bootjes te zijn. Niets om voor te vrezen dus!
Onder het varen hoorden we verschillende nijlpaarden brullen. Toen we bij een open plek uitkwamen was het dan ook geen verrassing dat er ineens vijf nijlpaarden voor onze neus stonden. Op een veilige afstand van honderd meter konden we deze fantastische dieren bewonderen. Totdat een nijlpaard ons in de gaten kreeg en steeds verder onze kant op kwam. Ik keek naar ons dunne bootje en onze nonchalante bootbestuurder en begon ‘m toch wel een beetje te knijpen. Feiten als ‘Nijlpaarden hebben de meeste doden op hun geweten’ en ‘Als je eenmaal tussen het riet zit, ben je ten dode afgeschreven’ spookten door mijn hoofd. Gelukkig vond de nijlpaard het twintig meter voor onze bootjes wel genoeg en bleef hij rustig zitten. Op de achtergrond zag je andere nijlpaarden spelen en het geluid dat ze hierbij produceerden maakte deze nijlpaard-ervaring tot een fantastische belevenis.
Die middag liepen we een rondje om het eiland. Nog geen tien minuten onderweg zien we een groep baboons (apen). Verrekijker erbij en loeren maar! Ondertussen was een deel van de groep al doorgelopen. Toen Elise en ik eindelijk weer aangesloten waren, zegt de gids zachtjes ‘Go back, go back’. Dus ik loop rustig terug. Zie ik in mijn ooghoeken dat de gids een sprintje trekt! Tegen alle regels in zegt je instinkt dan ook ‘RENNENNNNN’. Eenmaal veilig achter een boom keek ik achterom en zie ik tot mijn grote verbazing een grote olifant uit het hoge gras verschijnen. Hoe cool is dat?!
Op onze laatste dag in de Delta werden we in de speedboot teruggebracht naar het vaste lang. Die ochtend hadden locale vissers een grote meerval gevangen. Deze vis was bedoeld voor de vele visarenden die in de Delta leven. In stukken gehakt en vastgeknoopt aan payrusstengels werden, onder het toeziend oog van achttien Nederlanders en de bijhorende camera’s, drie arenden gevoerd. Ze zitten hoog in een boom, zien dat er iets in het water valt, kijken om zich heen en duiken op de vis af. Een ontzettend mooi gezicht! En dat met een lekker zonnetje en een scheurende speedboot maakt dat een ochtendje Delta compleet.
Vandaag hadden we een lange rit voor de boeg. Van de Okavango Delta, helemaal naar het stadje Rundu. Oftewel van Botswana weer terug naar Namibië. Dit was de derde keer erin en eruit, dus de paspoort stempels stapelen zich op!
Helaas geen foto’s deze keer, want dat kan het internet niet aan.
Hopelijk kan ik jullie tijdens de trip nog een keer op de hoogte stellen van alle avonturen. Maar zo niet: Nog maar twee weken en ik ben weer terug!
Dikke kus en tot snel
-
13 Juni 2011 - 19:39
H&M:
Hoi Daan,
Das ff balen maar hopelijk kun je verder van je reis genieten dat geld komt wel weer(hopelijk:))
Tot over 2 weekjes of krijgen we nog een slotverhaal??
Geniet ze
kuzz -
13 Juni 2011 - 19:40
H&M:
Pfff dat was spannend maar toch nr1 :)
-
13 Juni 2011 - 19:52
Myra En Wgm:
hello daan wel heel mooi en spannend, wel balen van het geld,maar dat is maar geld en de herinneringen kunnen ze niet van je stelen xx -
13 Juni 2011 - 19:53
Agnes:
Hallo Danielle
Inderdaad weer een spectaculair verhaal en veel (andere) nieuwe indrukken opgedaan.
Ja je paspoort raakt letterlijk en figuurlijk zo wel vol.
Blijf genieten en grif alles in je geheugen.
kus en tot over 2 weken! -
13 Juni 2011 - 20:00
Elles:
Wauwww Daan! Wat super wat je allemaal ziet en meemaakt! Haha, heel herkenbaar en jaloersmakend! Geniet er nog even goed van de laatste weken!
Liefss -
13 Juni 2011 - 20:03
Elly:
Daan,
Na al die spannende (en vervelende)belevenissen weet je er toch nog weer een mooi verhaal van te maken.
Ben erg benieuwd wat voor verrassende ontknoping jou boek zal hebben.
TOI, TOI, TOI, voor de laatste 2 weken.
Een warme knuffel voor mijn lieve nichtje -
14 Juni 2011 - 04:44
Cis:
Joow sis!!
Wat een geweldig verhaal weer! Met een zwart randje dan, maar dat van die portemonnee lijkt al weer even geleden he! ;) Jij nog 2 weken vakantie houden... ik nog 6 weken werken en dan 6 weken vakantie houden! Hoe (on)eerlijk is dat? Mij hoor je iig niet klagen! ;)
Ben erg benieuwd naar de foto's!! Goede reis nog!!
Xoxo Cis -
14 Juni 2011 - 16:20
Caby:
Hey Danielle
Hier eindelijk een berichtje van mij
Wauw,wat een hoop mooie avonturen beleef je toch weer!
Wel jammer van je portomonee.
Hopelijk komt er nog een slotverhaal?!
XXX je nichtje Caby -
14 Juni 2011 - 16:38
Tetske.:
Haha, de gids sprint weg en jij vind het grappig dat je een olifant ziet? Wat een verhaal. Jullie hebben veel dieren gezien de afgelopen maanden zeg! Erg cool! Geniet er de komende weken nog even van! Hopelijk maak je nog zoiets bijzonders mee dat het portemonnee-incident wat naar de achtergrond schuift! x -
14 Juni 2011 - 16:53
Christa:
Aaaah!! Ik ben zo benieuwd naar de foto's!! :D Super gaaf zeg!! Lijkt me echt super geniaal tussen al die wilde dieren!
Xxx -
14 Juni 2011 - 16:53
Christa:
Aaaah!! Ik ben zo benieuwd naar de foto's!! :D Super gaaf zeg!! Lijkt me echt super geniaal tussen al die wilde dieren!
Xxx -
15 Juni 2011 - 11:26
Elise:
Hee!
Haha een bijna-olifanten-dood-ervaring! Je maakt nog al wat mee! Geniet er de komende tijd nog van en tot over 2 weken :), ben benieuwd naar de foto`s :)
xx -
18 Juni 2011 - 20:11
Fien:
en ik maar denken dat op safari gaan GEWOON is!!!!!
doeiiiii
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
