Zonnige stranddagen (op het werk)

Lieve allemaal,

Nog snel even een update voordat ik morgenvroeg richting Vancouver vertrek om Paulien op te halen. De komende 2 weken gaan we namelijk samen op pad en rijden we richting nationale parken Banff en Jasper!
Het is inmiddels alweer een maand geleden sinds mijn laatste update. Hoewel ik het de afgelopen maand hennig an gedaan heb, zijn er toch zeker een paar leuke uitstapjes geweest. Het werkende leven moet natuurlijk wel leuk blijven he ;-)

Zo ben ik samen met Ingrid en haar zoontje Wyatt naar Bowen Island gegaan. Ingrid is op haar 14e met het hele gezin naar Canada verhuisd, maar 17 jaar later is ze eigenlijk nog steeds een oer-Hollandse boerenmeid. We kunnen het dan ook goed met elkaar vinden en hebben de afgelopen tijd al aardig wat mooie tripjes gemaakt. Deze keer was het een uitstapje naar Bowen Island, een eilandje voor de kust van Vancouver. Een kort ritje op de ferry later, reden we het eiland op. Na onze eerste stop – een heerlijke lunch met prachtig uitzicht – zag ik ineens een sticker op Ingrid haar kentekenplaat ‘jun 2018’. “Zeg Ingrid, kan het zijn dat jouw kentekenplaat verlopen is?” Woeps - probleem, want als je kenteken niet geldig is, ben je ook niet verzekerd. Gelijk werd Google geraadpleegd en bleek er een verzekeringsbureau op het eiland te zitten die binnen een half uur zou sluiten. Gaan, gaan, gaan – POLITIE! Gelukkig was meneer de agent te druk bezig met andere dingen en hebben we veilig het verzekeringsbureau gehaald. Daarna konden we zonder stress de tocht naar de andere kant van het eiland vervolgen, om daar lekker op het strand te gaan zitten. De zon was heel (lees: HEUL) erg warm, dus na een uurtje besloten we een meertje te gaan bekijken en een rondje te gaan wandelen. Ingrid was daar een paar jaar geleden geweest en herinnerde zich dat het erg mooi was. Wyatt in de wandelwagen en gaan. Nou… toen begon het tweede avontuur. Het oorspronkelijke plan was dat Wyatt misschien wel in slaap zou vallen tijdens het rustige hobbelen van de kinderwagen. De kinderwagen hobbelde zeker, maar laat het woord rustig maar weg. Arme Wyatt en eigenlijk ook arme wij, want Ingrid en ik hebben de helft van de tijd de kinderwagen over de dikke boomwortels heen moeten tillen! Het maakte de wandeling in ieder geval 1 om te herinneren, maar gelukkig was ook het uitzicht rondom het meer erg mooi ;-).

Het weer is hier de afgelopen weken bijna net zo zonnig als in Nederland. Genoeg reden voor een verfrissend tripje naar Whistler, waar ze een outdoor waterpark hebben. Niet als in Walibi ofzo, maar gewoon als onderdeel van een openbaar park, waar ze een te gekke waterspeeltuin hebben gebouwd. Voordat we de hitte ingingen, zijn Ingrid en ik eerst langs de (volgens Ingrid) beste bakker van Squamish en omstreken gegaan, voor een heerlijke versgebakken koek. Een goed gevulde maag (mijn hemel, die koek was zo groot dat het genoeg calorieën voor een hele week bevatte) vervolgden we onze weg en liepen we in de brandende zon richting de verkoeling. Wyatt was vanaf seconde 1 helemaal in zijn sas en speelde met alle fonteintjes, maar zodra hij écht nat dreigde te worden, wist hij niet hoe snel hij weg moest komen. Super schattig en leuk om te zien hoeveel verschil er zit tussen hem en Evie, ondanks dat ze dezelfde leeftijd hebben. Evie zou zich namelijk gelijk op de eerste fontein gegooid hebben om daarna jouw richting op te rennen en je een mega natte knuffel te geven.

Om het mooie weer te vieren besloten ook Lieselotte (de Belgische meid in Squamish) en ik iets leuks te gaan doen. Iedere vrijdagavond in de zomer treedt er bij de Gondola een lokale band op en kan je onder het genot van een hapje/drankje/live muziek genieten van de zonsondergang. Dat leek ons wel wat, dus zo gezegd zo gedaan! Vooraf leek de band mij niet heel erg leuk, maar de violiste wist met haar band (met o.a. haar vader en moeder) toch de juiste sfeer neer te zetten! Al luisterend naar de mix van muziekstijlen, raakten we in gesprek met een echtpaar uit de buurt van Vancouver, over het leven in Canada. Moraal van het verhaal: het leven in Canada is zo slecht nog niet ;-) En dat ben ik zeker met ze eens!

Ook met de Little Explorers zijn we deze maand weer op pad gegaan, namelijk naar naar Fergies Beach. Dit is een strandje vlakbij het restaurant Fergies, dat helaas 1 week na mijn aankomst in Squamish is afgebrand. Flink helaas, want dit was Jenns en Martyns favoriete plek en ook Ingrid en haar man kwamen hier heel vaak. Het was zelfs zo populair dat de buurt het restaurant helpt herbouwen! Ik vrees dat het niet op tijd klaar gaat zijn voordat ik Squamish verlaat, maar ik kan nu in ieder geval met zekerheid zeggen dat de natuur om het restaurant prachtig is! Het ligt aan een rivier, met bergen aan de ene kant en een soort klif aan de andere kant. Er zijn slechtere plekken om je maandagochtend te spenderen. De kids van de Little Explorers vonden het ook te gek en binnen de kortste keren was het een soort van nudistenstrand vol blote kinderbilletjes die vrolijk in het water spetterden. Het water is normaal altijd te koud waardoor de meeste ouders geen zwemkleding hadden meegenomen, maar door het warme weer was de rivier inmiddels opgewarmd tot een dragelijke temperatuur en werden de kleren uitgetrokken en de luiers afgedaan.
Een ander Little Explorers uitje was naar de klimhal. Z’n 15 peuters en kleuters zaten vol spanning te kijken naar de hoge muren vol met gekleurde uitsteeksels. Natuurlijk waren er 2 broertjes die ieder weekend bergklimmen en dus binnen no time bovenaan waren. Pff… show offs ;-) Geintje natuurlijk, want die 4-jarige jongetjes waren stiekem best wel goed! Ollie vond de grote muur te eng, maar de kleine muur van 2 meter hoog durfde hij wel aan. De eerste 3x dat hij de top behaalde was ik super enthousiast: “Ollie, that’s AWESOME! High five buddy! You ROCK!” (woordgrapje ;-)) Maar de 4e keer (nog steeds enthousiast reagerend) gaf ik hem geen high 5, waarop Ollie reageerde: “Why don’t I get a high five?! I did awesome!’ Bescheidenheid siert de mens, toch!?

Naast deze rustige uitjes, heb ik mezelf ook flink in het zweet gewerkt door de Grouse Grind in Vancouver te beklimmen. Voordat ik aan deze berg begon had ik (na horrorverhalen van anderen) het internet geraadpleegd. Woorden als ‘zwaar, afzien en lijden’ kwamen in meerdere reviews voorbij, dus even begon ik te twijfelen of ik het überhaupt wel zou kunnen… In het kader van bescheidenheid siert de mens: I did great! ;-)
In slechts 1 uur en 15 minuten ben ik 853 meter geklommen, op een trail van slechts 2,9 km. Voor de snelle rekenaars onder ons: dat is stijl. Heel erg stijl. Zo stijl, dat de hike de bijnaam Mother Nature’s Stairmaster heeft. Kortom: traplopen, traplopen en nog meer traplopen. Op precies te zijn: 2,830 treden (dus ruim 200x de trap op). Maar, gelukkig zou het uitzicht alle bloed, zweet en tranen waard zijn. Nou… dat heb ik geweten hoor. Na 1 uur hiken begon het namelijk wat mistig te worden en iedere traptrede hoger, werd de mist dikker. Eenmaal aan de top (nat bezweet met een hoofd zo rood als een tomaat) kon ik genieten van een prachtig wit deken als uitzicht. Top, dat was het zweten echt meer dan waard ;-). Je mag de trail niet naar beneden lopen, dus ben je verplicht om de gondola terug te nemen. Na 2 minuten in de Gondola waren we weer onder de wolk en… een prachtig panorama-uitzicht over the greater Vancouver area verscheen! Ik kan me dus inderdaad voorstellen dat het op een zonnige dag zeker de moeite waard is! Desalniettemin was het een super leuke ervaring en ik heb kunnen werken aan mijn Kim Kardashian kont (#lifegoals NOT).

Daarnaast ben ik deze maand 2x in de prijzen gevallen! Jaja, Danielle-ik-win-nooit-wat blijkt alleen in Nederland vervloekt te zijn, want hier in Canada regent het prijzen ;-) De eerste prijs heb ik gewonnen door mee te doen aan een wedstrijd op het werk (bij de Gondola), waarbij je een foto van jezelf moest insturen in jouw beste houthakkerskostuum. Natuurlijk heb ik niets in mijn backpack zitten dat ook maar een beetje voor houthakker door kan gaan, dus besloot ik mezelf in een foto te photoshoppen. Het is zeker niet mijn beste look en het werd verspreid onder alle medewerkers van de Gondola, maar… public shaming bleek goed genoeg te zijn! Daardoor heb ik 2 tickets gewonnen voor het Loggers Festival in Squamish. Dit is een jaarlijks event, waarbij de beste houthakkers uit de hele wereld tegen elkaar strijden. Nu denk je misschien: ‘oke… en dat is leuk omdat…?!’, maar het was écht super vet! Denk aan mannen en vrouwen die binnen 30 seconden een mega dikke stronk doorhakken, met grote bijlen darten en in 22 seconden naar de top van een 25 meter hoge boomstam klimmen én weer naar beneden sjeezen. Ik vond het oprecht heel erg leuk om gezien te hebben! En dat voor niets, nada, noppes! Score!
De andere prijs heb ik gewonnen tijdens een F.R.I.E.N.D.S. Trivia avond in de lokale pub. Zoals de meesten van jullie wel weten heb ik alle afleveringen slechts 50x gezien, dus deze quiz was mij op het lijf geschreven. Er bestaan echter nog grotere fans, want ik ben 3e gewonnen. Nu spreek ik over ik, ook al zat ik in een groepje met Jenn, Jaymee en Kristy, maar omdat 99% van de antwoorden van mij afkwam durf ik dit wel zo te zeggen. God, wat ben ik vandaag bescheiden ;-)

Dan ook nog een klein kijkje in de keuken van het werkende leven in Canada, want het geld groeit hier helaas ook niet aan de boom. Het au pairen gaat nog steeds goed, de kindjes zijn nog steeds lief en Evie is zelfs jarig geweest! Ik pas nu dus op een 3- en een 1-jarige belhamel. Het verschil tussen de eerste week in het gezin en nu is erg groot. Ollie kon ik bijvoorbeeld eerst nauwelijks verstaan en nu is de ‘huh, wat bedoel je’ omgeruild voor de ‘huh, hoe kom je daaaaaar nou weer bij?!’. Zo waren we laatst aan het wandelen en moest ik de honden aan de lijn doen, waardoor ik even zijn hand niet vast kon houden. Zegt hij na een paar seconden ‘Come on Danielle, don’t leave me hanging’. Ander voorbeeld: als we aan hem vragen wat hij voor lunch wil, zegt hij ‘I’ll ask my tummy. Hey tummy, what do you want for lunch?’ In een zware stem zegt hij dan ‘I want some sausages and dippie for lunch, please.’ Je kunt Ollie overigens geen groter plezier doen, dan worstjes met ketchup.
Ook Evie is van baby naar peuter gegaan en man… dit wordt later een pittige dame! Ze is nu nog heel schattig, maar ze kan ook verdomde goed aangeven wat ze wel en niet wil. Martyn en Jenn – succes ;-). Ook kan ze (razendsnel) lopen en vindt ze zichzelf hilarisch als ze een scheet moet laten. Deze lach wordt nog groter als ze de scheet laat als je haar op de arm hebt… Serieus. Heel fijn. Dankjewel Evie….
De dagen gaan dus snel, mede door het mooie weer en de ‘standaard outdoor uitjes’ naar het strand, het centrum of naar een speeltuin. Ook is het erg fijn dat Ollie zijn beste vriend Harry in dezelfde straat woont, waardoor het leven van zijn ouders en van mij een stuk makkelijker wordt. Wat die 2 samen allemaal uitkramen is echt hilarisch. Grootse gesprekken over het belang van wie de langste trein heeft, waarom de bocht van de ‘weg’ naar links of naar rechts moet gaan of hoe je het beste een zandkasteel kan maken – gooi er een dubbeltje in en je hebt 3 uur lang plezier ;-).

Daniëlle de Marketeer gaat ook vrolijk door en ik heb zelfs een nieuw klusje binnen gesleept omdat de klant zo tevreden was. Kortom: ik mag niet klagen!

Ook bij de Gondola gaat het allemaal zijn gangetje, al heb ik laatst – hoewel ik weet dat als ik dit niet in deze waarbenjij zet, niemand het ooit te weten zou komen – een kleeeeiiiiin foutje gemaakt. Foutje als in glas wijn + dienblad scheef + zittende gast + mooie jurk = oeps. Gelukkig was het een super leuke meid die het helemaal niet erg vond en nog meer gelukkig is dat het om witte wijn ging en niet om rode. Maar mijn hemel, ik dacht wel eventjes de slechte variant van potverdriedubbeltjes. Het is maar goed dat ik niet lang ervoor mijn beoordelingsgesprek gehad had en de manager super tevreden was ;-). Het leven van een Working Holiday-er gaat niet altijd over rozen en dan nog niet te spreken over werken in +35 graden zonder airco.


Maar most important: nu heb ik 2 weken vakantie waarin Paulien en ik samen British Columbia en Alberta gaan doorcrossen! Ik ben heel benieuwd naar alle andere mooie dingen die Canada te bieden heeft en heb er heel erg veel zin in. Na deze 2 weken voor natuurschoon moet ik nog maar 4 weken werken en dan is het alweer tijd om Squamish te verlaten. De tijd vliegt echt voorbij!

De foto’s van deze waarbenjij kan je hier vinden: https://myalbum.com/album/b72G4HPliXhM

Geniet van de zomer en van het prachtige weer!
Liefs Daniëlle