Alles gaat z'n gangetje
Door: Danielle
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
21 April 2011 | Zambia, Livingstone
Hello hello!
Al vanaf onze aankomst lopen we langs een restaurant genaamd ‘The Spot’. Vanaf het eerste moment dat we het zagen, was er de drang om er een keer te gaan eten. We zochten alleen nog een gegronde reden om dit te doen. Toen Elise jarig was, zagen Els, Paulien en ik onze kans schoon. Het was The Spot-time! Als verjaardagscadeau hebben we Elise toen mee uit eten genomen. Het kostte ons ruim (nouja, slechts) 200.000,- Kwacha, maar dan heb je ook wat.
Niet precies wetend wat ze zouden krijgen, kozen Els en Paulien voor de ‘Chicken in a Basket’. En dat precies wat ze kregen: Een hele kip in een mandje. Geniaal!
Elise en ik besloten de schnitzel te kiezen. Lekkere en veilige keuze, dat ik… Zat er een of andere dikke, gele, kaasachtige substantie op mijn heerlijke schnitzel! Gelukkig ben ik een prof in het verwijderen van dingen die ik niet lust, dus na wat handige mesbewegingen was het smullen geblazen. Om Elise’s verjaardag goed af te sluiten, gingen we na de overheerlijke appeltaart met z’n allen stappen.
Omdat het afgelopen weekend voor veel vrijwilligers het laatste weekend was, besloten we zaterdag met z’n allen te gaan eten bij ‘The Waterfront’. Dit is een redelijk luxe bar direct aan de Zambezi. Genietend van de zonsondergang aten we onze maaltijd op. Omdat het zo gezellig was, besloten we daarna weer te gaan stappen. Dit keer geen schuddende billen, maar een openlucht-/schuurbar waar de meeste aandacht naar de voetbal ging.
Afgelopen weekend was er een volle maan. Dit zorgt voor het verschijnsel de ‘Lunar Rainbow’. Met alle vrijwilligers zijn we in een open safaribus richting de Victoria Watervallen gereden. Ruim 2 uur hebben we naar een prachtige regenboog gekeken, die in de mist van de watervallen zichtbaar werd.
Om het goed op de foto te krijgen, moest de sluitertijd van de camera worden ingesteld op 60 seconden. We wilden natuurlijk een groepsfoto met de regenboog, dus moesten we een minuut stil zitten en blijven lachen. En…. Het is ons gelukt! Zie foto's!
Hoewel ik weet dat we in Afrika zijn, blijf ik me verbazen over het gebrek aan efficiëntie. Het zal me niets verbazen als het woord niet eens in het Nijanji woordenboek voorkomt. In elk project dat we doen, is er wel íéts dat sneller of (in onze ogen) beter kan.
Zo moeten we bij de Home Based Care projecten 3 boeken bijhouden. Het eerste boek is van African Impact, het tweede boek van de kliniek en het derde boek is van de caregiver. Elk patiënt heeft een nummer, maar dat nummer is in elk van de 3 boeken anders. Dat zorgt ervoor dat het zoeken naar een patiënt soms wel 10 minuten duurt omdat de namenlijst (met soms wel 250 namen) niet gealfabetiseerd is en sommige achternamen onmogelijk zijn om te spellen.
Ook bij het verven kan een andere volgorde tijd besparen. De muren worden namelijk niet schoongemaakt voor gebruik. Vooral in de ramen is het te vies om te kunnen schilderen. Ook worden de (mega) gaten niet opgevuld. Daar moesten we maar omheen schilderen, want meneer Mulopa had nog geen tijd gehad om het te vullen.
Maar het kan nog erger: Afgelopen maandag moesten Els, Izabella en ik gaan ‘farmen’. De vrouw liet ons zien wat we moesten schoffelen. Een droog een stukje grond van nog geen 40m2. Met dat ze het ons lieten zien zei ze erbij: ‘Als jullie het niet afkrijgen, dan maakt het niet uit hoor!’. Met 3 personen hadden we 3 uur om een stukje grond om te ploegen. Na een half uur waren we al over de helft, oftewel tijd voor een pauze. Toen we om 10 uur klaar waren, mochten we een kijkje nemen in de naastgelegen champignonkwekerij. De vrouwen waren net bezig met het oogsten en het planten van nieuwe champignons. Heel interessant om te zien. Toen ze vroegen of we wilden helpen, zeiden we dan ook ja. De zaadjes van de champignon zitten in bierflesjes en moeten met een stokje worden gemixt. En na een paar steken gebeurde het: Ik stak door de fles heen en haalde daarmee mijn hand open. De champignonvrouw verontschuldigde zich duizend maal, want ze vonden dat het haar fout was. Dat was het natuurlijk niet, mijn superkrachtige handbalspieren waren de oorzaak ;).
Je kunt overigens overal merken dat er veel respect is voor ons ‘muzungus’. Bij Home Based Care projecten worden alle ‘goede’ stoelen aan ons gegeven. Tot het ongemakkelijke toe, want ik heb liever dat een zieke patiënt lekker zit, dan dat ze mij de stoel geven.
Afgelopen dinsdag werd er zelfs twee keer tegen mij gezegd: ‘You where send from god! Thank you so much for coming!’. Alles lief en aardig, maar dat geeft je toch een ongemakkelijk gevoel. Zeker met de wetenschap dat de meeste Zambianen denken dat wij dichter bij God staan, vanwege onze blanke huid.
Respect is ook goed te merken aan het feit dat patiënten écht onze adviezen opvolgen. Zo drinken ze na onze komst meer water, nemen ze de medicijnen in en gaan ze naar de kliniek als wij vinden dat dit nodig is.
Vandaag gebeurde er trouwens ook wat leuks. We reden we naar ons project en ik was de enige Nederlander in de bus. Zie ik ineens een patserige man lopen met de tekst ‘Ik ben niet dik, ik ben zwanger’. Dus ik begin heel hard te lachen (niemand anders snapte het in de bus), want ik denk niet dat die man weet wat de tekst betekent, hahaha. Je ziet overigens meer mensen met Nederlandse en Duitse kleding. Leuk om te zien dat kledingdonaties goed terecht komen.
Omdat het komend weekend Pasen is, hebben we morgen en maandag vrij. Dit is dus de uitgelezen kans om een paar dagen weg te gaan. Dat gaan we dan ook doen. Morgen vertrekken we voor 3 dagen naar ‘Bovu Island’. Dit is een eilandje in de Zambezi, waar je (naar horen zeggen) heerlijk kunt bijkomen. Ik ben benieuwd!
Allemaal een goed weekend gewenst en niet teveel paaseitjes eten he! En mochten jullie niets te doen hebben, hebben jullie aan het lezen van dit verhaal al een weekendtaak ;).
De foto's kunnen jullie (dankzij Elise) bekijken op: http://www.mijnalbum.nl/Album=WOUGXGLB
Liefs
Al vanaf onze aankomst lopen we langs een restaurant genaamd ‘The Spot’. Vanaf het eerste moment dat we het zagen, was er de drang om er een keer te gaan eten. We zochten alleen nog een gegronde reden om dit te doen. Toen Elise jarig was, zagen Els, Paulien en ik onze kans schoon. Het was The Spot-time! Als verjaardagscadeau hebben we Elise toen mee uit eten genomen. Het kostte ons ruim (nouja, slechts) 200.000,- Kwacha, maar dan heb je ook wat.
Niet precies wetend wat ze zouden krijgen, kozen Els en Paulien voor de ‘Chicken in a Basket’. En dat precies wat ze kregen: Een hele kip in een mandje. Geniaal!
Elise en ik besloten de schnitzel te kiezen. Lekkere en veilige keuze, dat ik… Zat er een of andere dikke, gele, kaasachtige substantie op mijn heerlijke schnitzel! Gelukkig ben ik een prof in het verwijderen van dingen die ik niet lust, dus na wat handige mesbewegingen was het smullen geblazen. Om Elise’s verjaardag goed af te sluiten, gingen we na de overheerlijke appeltaart met z’n allen stappen.
Omdat het afgelopen weekend voor veel vrijwilligers het laatste weekend was, besloten we zaterdag met z’n allen te gaan eten bij ‘The Waterfront’. Dit is een redelijk luxe bar direct aan de Zambezi. Genietend van de zonsondergang aten we onze maaltijd op. Omdat het zo gezellig was, besloten we daarna weer te gaan stappen. Dit keer geen schuddende billen, maar een openlucht-/schuurbar waar de meeste aandacht naar de voetbal ging.
Afgelopen weekend was er een volle maan. Dit zorgt voor het verschijnsel de ‘Lunar Rainbow’. Met alle vrijwilligers zijn we in een open safaribus richting de Victoria Watervallen gereden. Ruim 2 uur hebben we naar een prachtige regenboog gekeken, die in de mist van de watervallen zichtbaar werd.
Om het goed op de foto te krijgen, moest de sluitertijd van de camera worden ingesteld op 60 seconden. We wilden natuurlijk een groepsfoto met de regenboog, dus moesten we een minuut stil zitten en blijven lachen. En…. Het is ons gelukt! Zie foto's!
Hoewel ik weet dat we in Afrika zijn, blijf ik me verbazen over het gebrek aan efficiëntie. Het zal me niets verbazen als het woord niet eens in het Nijanji woordenboek voorkomt. In elk project dat we doen, is er wel íéts dat sneller of (in onze ogen) beter kan.
Zo moeten we bij de Home Based Care projecten 3 boeken bijhouden. Het eerste boek is van African Impact, het tweede boek van de kliniek en het derde boek is van de caregiver. Elk patiënt heeft een nummer, maar dat nummer is in elk van de 3 boeken anders. Dat zorgt ervoor dat het zoeken naar een patiënt soms wel 10 minuten duurt omdat de namenlijst (met soms wel 250 namen) niet gealfabetiseerd is en sommige achternamen onmogelijk zijn om te spellen.
Ook bij het verven kan een andere volgorde tijd besparen. De muren worden namelijk niet schoongemaakt voor gebruik. Vooral in de ramen is het te vies om te kunnen schilderen. Ook worden de (mega) gaten niet opgevuld. Daar moesten we maar omheen schilderen, want meneer Mulopa had nog geen tijd gehad om het te vullen.
Maar het kan nog erger: Afgelopen maandag moesten Els, Izabella en ik gaan ‘farmen’. De vrouw liet ons zien wat we moesten schoffelen. Een droog een stukje grond van nog geen 40m2. Met dat ze het ons lieten zien zei ze erbij: ‘Als jullie het niet afkrijgen, dan maakt het niet uit hoor!’. Met 3 personen hadden we 3 uur om een stukje grond om te ploegen. Na een half uur waren we al over de helft, oftewel tijd voor een pauze. Toen we om 10 uur klaar waren, mochten we een kijkje nemen in de naastgelegen champignonkwekerij. De vrouwen waren net bezig met het oogsten en het planten van nieuwe champignons. Heel interessant om te zien. Toen ze vroegen of we wilden helpen, zeiden we dan ook ja. De zaadjes van de champignon zitten in bierflesjes en moeten met een stokje worden gemixt. En na een paar steken gebeurde het: Ik stak door de fles heen en haalde daarmee mijn hand open. De champignonvrouw verontschuldigde zich duizend maal, want ze vonden dat het haar fout was. Dat was het natuurlijk niet, mijn superkrachtige handbalspieren waren de oorzaak ;).
Je kunt overigens overal merken dat er veel respect is voor ons ‘muzungus’. Bij Home Based Care projecten worden alle ‘goede’ stoelen aan ons gegeven. Tot het ongemakkelijke toe, want ik heb liever dat een zieke patiënt lekker zit, dan dat ze mij de stoel geven.
Afgelopen dinsdag werd er zelfs twee keer tegen mij gezegd: ‘You where send from god! Thank you so much for coming!’. Alles lief en aardig, maar dat geeft je toch een ongemakkelijk gevoel. Zeker met de wetenschap dat de meeste Zambianen denken dat wij dichter bij God staan, vanwege onze blanke huid.
Respect is ook goed te merken aan het feit dat patiënten écht onze adviezen opvolgen. Zo drinken ze na onze komst meer water, nemen ze de medicijnen in en gaan ze naar de kliniek als wij vinden dat dit nodig is.
Vandaag gebeurde er trouwens ook wat leuks. We reden we naar ons project en ik was de enige Nederlander in de bus. Zie ik ineens een patserige man lopen met de tekst ‘Ik ben niet dik, ik ben zwanger’. Dus ik begin heel hard te lachen (niemand anders snapte het in de bus), want ik denk niet dat die man weet wat de tekst betekent, hahaha. Je ziet overigens meer mensen met Nederlandse en Duitse kleding. Leuk om te zien dat kledingdonaties goed terecht komen.
Omdat het komend weekend Pasen is, hebben we morgen en maandag vrij. Dit is dus de uitgelezen kans om een paar dagen weg te gaan. Dat gaan we dan ook doen. Morgen vertrekken we voor 3 dagen naar ‘Bovu Island’. Dit is een eilandje in de Zambezi, waar je (naar horen zeggen) heerlijk kunt bijkomen. Ik ben benieuwd!
Allemaal een goed weekend gewenst en niet teveel paaseitjes eten he! En mochten jullie niets te doen hebben, hebben jullie aan het lezen van dit verhaal al een weekendtaak ;).
De foto's kunnen jullie (dankzij Elise) bekijken op: http://www.mijnalbum.nl/Album=WOUGXGLB
Liefs
-
21 April 2011 - 17:02
Cis:
Wat een goed begin van het weekend! Ik ben net begonnen met mijn huisje schoonmaken en ineens hoor ik PLING! En ja hoor! Berichtje van sis! Jeuj! Je snapt dat ik nu HELEMAAL geen zin meer heb om de vloer te dweilen... :S
Have fun van het weekend!!! Enne mail me je 'huis'nummer nog even!
xxxx Cis -
21 April 2011 - 17:04
Marye:
Heeey Daan!
Nou..z'n gangetje kun je het niet erg noemen he, want zo gewoon is het allemaal niet! Hoe zit dat met de vertaling van Kwacha's naar Euro's overigens?;) Te veel paaseitjes heb ik al gehad (je ziet het aan m'n gezicht) en ik zie het lezen van je verhaal zeker niet als een weekendtaak in negatieve zin hoor!!:D
Liefs xxx -
21 April 2011 - 17:07
Agnes:
Wat fijn om weer wat te lezen , ik wacht echt niet tot de paasdagen!
Ik hoop dat jullie inderdaad van je welverdiende weekend genieten.
Enne........... wat betreft jou eten............ ik sta nergens meer raar van te kijken!
kus en tot... -
21 April 2011 - 17:36
Jan :
Ik blijf me verbazen -
21 April 2011 - 19:00
Nina:
leuke foto's!
Grappig om te lezen dat ze daar zo tegen ‘muzungus’ opkijken. haha
Veel plezier nog en genietse van je daagjes op het eiland.
xxx -
21 April 2011 - 20:07
Elly:
Hallo die Daan,
Nou ben ik toch even benieuwd of je als zuster ook je geblesseerde hand zelf hebt verzorgt en hoe het daar nu mee is. Toen ik het verhaal van die patserige man las kon ik je lach goed voorstellen hoe dat in de bus heeft geklonken, maar fijn dat je lachspieren daar ook gebruikt worden.
Je raad van de paaseitjes volg ik maar niet op, ik denk eerder dat ik er wat extra eet nu jij er niet bent (ha ha) zou toch jammer zijn als ze over blijven.
De foto's heb ik (nog) niet kunnen zien zal hiervoor je mams nog even om hulp vragen.
Kom het weekend lekker bij en geniet ervan het is je gegunt.
Liefs en een knuffel van mij -
21 April 2011 - 20:12
Tim:
haha nee we gaan niet te veel paaseitjes eten
wel scharreleieren...
of misschien ook nog chocolade eitjes?
hele fijne paasdagen.
groetjes Tim -
22 April 2011 - 09:36
Sandy:
Hi meis,
Wat leuk weer om te lezen! Je vermaakt je goed, fijn :-) Wat super dat je even lekker een lang weekend vrij bent i.v.m. Pasen, kun je er heerlijk op uit! Geniet ervan en ik lees het volgende berichtje weer!
Liefs -
22 April 2011 - 11:25
H&M:
Hey Niece
Hier groeit al een glimlach op onze gezichten als we jouw naam zien verschijnen....Post from Zambia...Altijd leuk....Heb je ook al foufou (ofzo) gegeten schijnt bekend Africaans eten te zijn..Trouwens wil je de volgende keer met die tip beginnen hahaha nu hadden we het verhaal al gelezen....Vrolijk pasen kuzzz
ps leuk jurkje heb je aan:) (echt) -
24 April 2011 - 11:44
Marloes:
Wat leuk toch weer, die afrikaanse mentaliteit. Ga nu maar eens even de foto's bekijken! Geniet er nog van en fijna paasdagen! ;) xxx -
25 April 2011 - 08:50
Elise:
Hee Daan!
Leuk verhaal :)! Fijne pasen en de groetjes aan de rest :D!
Liefs Elise -
25 April 2011 - 15:58
Rianne:
Wat maak je toch weer leuke en bijzondere dingen mee Daan! :-) Die foto met de regenboog is idd heel mooi!! Geniet van alles wat er nog komen gaat! ;-)
Xxx -
26 April 2011 - 18:53
Herma Brok:
Hai Danielle,
wat leuk om jullie verhalen te lezen en wat een indrukwekkende ervaringen.
Ik mis je wel hier; vooral je positieve inbreng. Maar ........... you'll be back!
Heel veel fijne dagen nog voor jou en je reisgenoten/collega's/vrienden.
En voor zaterdag, alvast Van Harte en geniet ervan. Ik zal de vlag uithangen.
Kus, Herma -
27 April 2011 - 07:59
Erna:
Blijven je superkrachtig getrainde handbalspieren nog mooi op peil, met het schoffelen en zo, kun je hier ook zo weer instromen .....
En hoe is het met je opengehaalde hand?
Prachtig he de kleding donaties, kunnen we ze met een gerust hart van de hand blijven doen.
Tjuus, j tnt -
27 April 2011 - 20:49
Fien:
lieve danielle
hier ook zo zn gangetje; het lijkt al wel zomer!
ja en dat african tempo, dat zal vast niet zomaar veranderen.grappig trouwens om jouw met potlood en papier te zien werken!!
en misschien dat je van die 3 boeken nog 1 systeem kunt maken; dan zou je al veel bereikt hebben.
xxxx
-
28 April 2011 - 11:16
Mitch:
Wat een leuke verhalen zeg, en wat een mooie foto's allemaal!
volgens mij vermaken jullie je wel! nou veel plezier daar nog! en alvast een fijne verjaardag gewenst!!!!
groetjes Mitch
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
